Review of a Chopin recital

Chopin’s Nocturnes brengen zelfs de natuur in vervoering

Het contrast kon niet groter: de artieste nakeuvelend in pikzwarte jurk, buiten een

stralende regenboog die de Oostduinkerkse Zomerkapel in rood, oranje, geel, groen,

blauw, indigo en violet overspande. Marie François, virtuoze concertpianiste, had net een

selectie Nocturnes van Chopin ten beste gebracht in de sfeervolle Zomerkapel. Het

publiek had ervan gesmuld, en de natuur bood hen een prachtig toetje.

Marie doorspekte de prachtige Nocturnes op de Yamaha piano – die ei zo na niet op het

podium was geraakt, wegens een te kleine lift voor dat gewichtige instrument...- met leuke

anekdotes en weetjes, over haar eigen ervaring én het leven en overlijden van Chopin. De

Poolse componist had al snel zijn hart verloren aan het mondaine en kunstzinnige Parijs,

maar na zijn dood verhuisde zijn hart – letterlijk, alleen zijn hart, op cognac... - weer naar

Warschau.

Marie had haar hart (deels dan toch) verloren aan Warschau, zei ze. Tijdens haar verblijf

had ze iedere dag een andere Nocturne onder de vingers genomen; 21 in totaal. Via beken

serendipiteit had ze zelfs enkele aanslagen kunnen plegen op de laatste concertpiano die

haar voorganger Chopin ooit gebezigd had; let wel: toetsaanslagen, resulterend in

harmonieuze muziek, niet die ander, gruwelijke, soort.

Die passie van haar intermezzi-vertelsels sprankelde ook in Marie François’ spel. Haar

Nocturnes schilderden nu eens een zacht kabbelend beekje, een vroeg-ochtendlijk

vogelgetjirp, dan weer een watervalletje in de bergen of waarlijk luide uitbarstingen aan

muzikale fusées, reminiscent aan het knallende oudejaarsvuurwerk aan onze Kust.

Marie’s favoriet, Nocturne Opus 55 No 1 – check maar es op YouTube – liet het publiek

wegdromen, van verreweg-se stranden en veelkleurige luchten.

En aan het einde, na de staande ovatie, bleek dat alles zowaar vlakbij, op

regenboogscheut. Marie had met haar spel de natuur te volle doen meedromen en die

serveerde nu fel contrasterende hemellichten, verwaaid verwaterde stranden, oranje

gelige zeeluchten en dubbele regenbogen!

Guido Sepelie, De Panne, 7/07/2024

Vorige
Vorige

Guest in podcast: Kunst, Kunst en nog eens KUNST!

Volgende
Volgende

PODCAST AWARD FOR BEST INDEPENDENT STORY